Bukatu da ametsa

Bukatu da ametsa. Bukatu da, gipuzkoarren, donostiarren eta euskaldun askoren abentura hau. Polita izan da, baino espero baino motzagoa. Are motzagoa Lyon-en ikusi zena kontuan hartuta. Bukatu da Errealaren Europako ametsa.  Mingarria izan da, realzale askok espero ez zutelako. Euskaldun askok ez genuen espero Txanpions-eko aurrekanporaketan txuri urdinek emandako irudia ikusita. Baina amaitu da denboraldi hontako Europako bidaia. Manchester,  Leverkusen eta asteazkenean Donetsk bisitatu du talde txuri urdinak eta bere atzetik mugitu diren milaka zaleak. Polita talde eta zaleen arteko erlazioa, kontuan hartu behar dugu duela ez hainbetse bigarren mailan zeudela. Partido bat faltan, puntu bakar batekin da talde donostiarra, europan sartzeko aukera guztiak matematikoki galduak dituelarik. 

Donostian eta Leverkusenen irudi ona eman du errealak, eta baita ere Manchesterren. Baina, Donets-eko norgehiagoka ez da ildo horretik joan. Irudi kaxkarra eman zuen Errelak Ukrainiar joan ziren 300 zaleen eta telebista ikusten ari ziren zale guztien aurrean. Kolpe latza. 4-0 huts galduta ez zuen partidoan ezer egiterik izan errelak. Aurreko norgehiagoka guztietan bere aukerak izan zituen, baina azken hau desastre hutsa izan zen zaleen ustez. Egun txarra aspirazio guztiak galtzeko. Irabaztea beharrezkoa zen, are gehiago Manchesterrek bere lana bikain bete zuela kontuan hartzen badugu, Leverkusen 0-5 mendean hartu ondoren. Lehiatzea besterik ez zaio gelditzen errealari, eta Ukrainiako irudia hobetzea etxean aurtego Europako denboraldia ahalik eta itxurosoen amaitzeko. Defentsa eta lesioak izan dira donostiarren puntu ahulak.

Monetaren alde ona ordea akzen asteetako ligako gorakada da. Defentsan arazoak izaten ari bada ere erasoan zorrotz dabil, batik bat Griezman eta Vela mexikarraren gidaritzapena. Txanpionseko postuak gertu ditu eta pasa den urtean gertatuako moduan, urte amaiera arte borrokatu beharko du Europan berriro sartu nahi badu. Etxeko talde gaztea da, eta esperientzia falta ilusioarekin  eta jokalari gazteen kalitatearekin ordezkatzen du. Konbinazio bikaina.

Ce sont les meilleures équipes

Hitz horiekin hasten den ereserkiak Anoetako estadioan geundenon barrenak astindu zituen 2003-2004 denboraldian, eta aurten ere datorren urtean hala izango denaren traza guztia hartzen ari da. Champions Leagueko ereserkiarengatik ari naiz.

Maisuki dabil Reala, asterik aste ikaragarrizko pausoak ematen izarren ligan. Lurtarren ligako lehen postuan, aurrekontu askoz handigoko taldeak ere oinpean ditu talde gipuzkoarrak: Málaga, Valentzia, Sevilla, Athletic...
Atzo txapeldunen erara garaitu zuen Realak Rayo Vallecano. Hiru mila zaleren babesarekin, Payaso Fofó kalean dagoen zelaiko taldea birrindu zuen hamairu minutuan. Hori izan zen hiru puntuak etxera ekartzea ahalbidetuko zituen bi golak sartzeko behar izandako denbora. "On fire" dago aspaldion Imanol Agirretxe. Hortik aurrera minutuak igaro zitezen besterik ez zuen nahi izan talde txuri-urdinak, partida amaitu eta "Asador Donostiarra" ezagunera bazkaltzera joateko. Horrek azaltzen du nagusitasunaren zera.

Gaurkoan testu motza idatzi dut, ezin baita hitzez esplikatu Reala egiten ari dena, ikusita nahikoa da. Atzo ere halaxe egin zuen: veni, vidi, vici.

Jon Ander

@jandelar

Elkarrizketa: Pablo Urtasun

Pablo Urtasun Perez, Euskaltel-Euskadiko txirrindularia

“Aldaketa handiak eman dira txirrindularitzan, baina ematen du jendea ez dela horien jakitun”

Berak oso preziatutzat jotzen duen etxeko eta familiako giroan hartuko gaitu gaurkoan Euskaltel Euskadiko txirrindulari Pablo Urtasunek. Bere ibilbide profesionalaren inguruan aritzeaz gain, taldearen filosofia berriaren, bere denboraldiko aurreikuspenei eta gaur egungo txirrindularitzaz duen ikuspegi pertsonala eskaini digu nafarrak.Txirrindularitzari buruz duen ikuspegia emateaz gain, txirrindularitza kirol garbia eta asko aldatu dena azpimarratu nahi izan du, betiere tonu oso alai batean.

Bizikletatik bizitzea lortu badu ere, hasiera batean ez zuen hainbesterako bide luzea egingo zuenik espero. Irabaztea gogoko bazuen ere, gaztetan kirol hau ongi pasatzeko modua iruditzen zaio. Frantziako Tour-ak txirrindulariak behar ditu, txirrindulariak bizikleta. Nafarraren bizikletak Frantziako etaparen batean gainontzeko bizikletak garaitzea espero ditu, urdiaindarrei  suziria beste behin botatzeko aukera emanez.  Esperantzaren bizikleta da Urtasunena urdiaindarrentzat, eta bai bizikleta azkarra.

Nolakoa da txirrindularitza ikuspegitik Pablo Urtasun? Eta pertsona bezala?

Alde batetik, esprinterra esaten badidate ere, nik uste dut esprinter peto-petoa ez naizela. Potentea, grinatsua eta batez ere lehiakorra eta burugogorra. Bestalde, oso pertsona lasai bezala daukat nire burua, burugogorra eta etxean egotea oso gustuko duena.

Lance Armstrong eta doping-a.

Ez zait horrelako gauzez hitz egitea gustatzen. Duela hamar urteko gauzak dira eta beste txirrindularitza bat zegoen  eta garai horietan egindakoa juzgatzea ez dut gustuko. Ematen du txirrindularitza ez dela aldatu baina egindako aldaketak oso nabariak dira. Txirrindularitza positiboen koefiziente baxuenetarikoa duen kiroletariko bat da, 7000 kontroletatik batek ematen du positibo.

“Pinganillorik gabe talde lana eta taktikak galdu eginen lirateke, hala ere, nire aburuz,  ez doa tradizioaren aurka”

Nola gogoratzen dituzu zure hastapenak?

Oso gazte nintzela hasi nintzen mundu honetan, zazpi urte nituelarik. Anaia ere ibili ohi zen txirrindularen gainean, eta haren pausuei segika hasi nuen nire bidea. Lehenengo urte guztiak zonaldeko talde batean egin nituen, hasiera batean ez nuen txirrindularitza lehiaketa bezala hartzen.

CSC talde indartsuan probetan ibili zinen.

Afizionatu mailan lau urte eman nituen, eta azken urtean CSC-rekin proba bate egiteko parada izan nuen, nahiz eta argi utzi zidaten zaila izango zela hurrengo denboraldirako kontratua lortzea. Hiru lasterketatan parte hartu nuen beraiekin, eta kontratua lortu ez nuenean Caja Rural-era bueltatzea erabaki nuen.

Nola gogoratzen duzu profesionaletara jauzia?

Caja Ruralek nolabait esateko Kaiku talde profesionalaren harrobi moduan lan egiten hasi zen. Babesle eta egitura desberdina baziren ere Caja Ruralek sortu zuen Kaiku talde profesionalaren ideia, eta beraiek bilatu zituzten bai babesle bai beharrezko guztia. Portugaldik zenbait txirrindulari ekarri zituzten eta Caja Ruraletik lau edo bost txirrindularik egin genuen jauzia Kaiku-ra. Jorge Azanza, Oroz, Larrinaga eta nik sinatu genuen talde berriarekin kontratua ondo gogoratzen badut.

Garaipenetatik bat aukeratu beharko bazenu?

Profesionaletako lehen garaipenak oso politak eta garrantzitsuak dira txirrindulari guztiontzako, nolabaiteko prestigioa edo izena sortzen hasten zara eta. Baina bat aukeratu beharko banu, joan zen urtean Britainia Handiko itzulian lortutakoa izanen litzateke. Samuel Sanchezek niretzat lan egingo zuela aipatu zidan, bere ustez nik irabazteko aukera gehiago bainituen. Talde itxura eta garaipena oso polita izan zen.

“Krisiak maila baxuagoko txirrindulariak sortuko ditu, kirol honen ikusgarritasun maila jaitsiz”

Krisiaren eragina txirrindularitzan.

Izugarrizkoa. Talde asko eta lasterketa asko desagertu dira. Talde horiek desagertzeak etorkizunean txirrindulari gutxiago sortzea ekarriko du. Ekoizpen baxu horrek eragina izanen du etorkizuneko txirrindularitzan. Jende gutxiagok izango dut aukera goi mailetara iristeko beraz, lehiakortasunak bera eginen du txirrindularien mailarekin batere. Krisiak maila baxuagoko txirrindulariak sortuko ditu, kirol honen ikusgarritasun maila jaitsiz.

Aurtengo kanpotarren fitxaketek taldearen filosofian eragin dute?

Txirrindularitzaren gaur egungo egoera ikusita, lasterketa handietan parte hartzeko beharrezkoa zitzaizkigun fitxaketak, euskaldunok lortutako emaitzekin ez genuen ProTour talde izateko adina puntu lortu. Ezarri duten puntuaketa sistemarekin ez nago oso ados, baina entzun dudanez aurten ere aldaketak egonen dira eta Europako lasterketei puntuazio altuagoa emango omen zaie, Asia eta Afrikako zenbait itzuliren kaltetan.

Taldekide berriekin komunikatzeko zailtasunik sortu al dira?

Nahiko ongi ulertzen garela pentsatzen dut. Errusiarek Italian urte mordoa eman dituzte, beraz Italieraz komunikatzen dira gurekin, gaztelaniarekin antzekotasuna baitu. Alemanekin eta Esloveniarrarekin ordea ingelesez egiten dugu. Agian, arazo gehiago ditugu Marokoko txirrindulariekin. Berak frantsesa menperatzen duela esaten du, baina taldekide frantsesek ez dute uste hain ongi menperatzen duenik beraien hizkuntza. Hala ere, pixkanaka hobeto konpontzen hasi gara.

Txirrindulari bat.

Ikusi dudan profesionalik handiena Samuel Sanchez taldekidea da. Berak azken urtea hauetan progresio izugarria izan du, alor guztietan hobetzea lortu du, jaitsieretan bereziki maisu bilakatuz. Bere aurre pausu hori, egin duen lanean eta bere gorputza zaintzeri ematen dio garrantzian oinarritzen da. Momentu oro badaki zer jar behar duen, badaki noiz eta nola deskantsatu behar duen. Ezagutzen dudan profesionalik handiena da.

Nola antolatzen dituzu entrenamenduak?

Egoi Martinez, Gorka Verdugo eta ni ibili ohi gara batera, sakandarrak gara eta hirurak. Batera ibiltze bagara ere, bakoitzak bere entrenamendu plan espezifiko zehatza jarrraitu behar du. Taldeak prestatzaile bat du, eta horrek igortzen dizkigu txirrindulari bakoitzari entrenamendu txostena. Txosten horretan, egin beharreko distantziak, intentsitatea, ordu kopurua, serie kopurua, igoera kopuruak zehaztuak daude. Neguan zonalde beroagoetara jotzen dugu, gure lurraldeko eguraldia ez baita aproposa  prestaketa bat gauzatzeko. Gimnasioa ere gutxitan zapaldu ohi dugu, denboraldi hasieran erritmoa hartzeko agian.

Hiru itzuli handietatik zein duzu gustukoena?

Giroa aurten eginen dut lehenengo aldiz. Frantziako Tour-a eta Espainiako itzulian ibili izan nahiz azken urteotan behin edo behin. Espainiako itzulia erosoagoa da ostatu hartze eta bidaietaz aparte, lasterketan dagoen tentsioa ez da hainbesterakoa. Baina, Frantziako Tour-a munduko lasterketa garrantzitsuena da. Bertan egindako edozer gauzak munduari bira ematen dio. Oso zaila da han emaitza onak lortzea, erorketa eta tentsio asko baitago, etapen gogortasuna itzela delako. Tour-ean gustatuko litzaidake etapa bat irabaztea, Flandes eta Belgikako harbideak ez baititut gustuko. Arrisku handiko lasterketak dira eta denboraldia izorratu dezakezu.

“Txirrindularitza positiboen koefiziente baxuenetarikoa duen kiroletariko bat da, 7000 kontroletatik batek ematen du positibo"

Zure aurtengo denboraldiaren nondik norakoak.

 Frantzian bost eguneko bi itzuli egin nituen lehenik eta behin. Ondoren, Almeria eta Murtziako egun bakarreko lasterketetan parte hartu nuen. Asteburu honetan Lizarra eta Errioxan aritu nahiz eta orain Amorebietara noa Udaberriko klasikoa lehiatzera. Ondoren Samuel Sanchezekin ibiliko nahiz Giroan, esperantza eta ilusio handia du taldeak podio bat lortzearekin, eta Italian ikusten dugunaren arabera ikusiko dut zer egin. Agian luzatu egingo dut nire egoera eta Dauphinen parte hartuko dut edo deskantsatu eta Tour-ean parte hartu. Hala ere, esan behar dut ez dagoela ezer zehaztua Giroa eta gero.

Pinganilloa txirrindularitzaren tradizioaren aurka doala esaten dutenei emango zenien erantzuna.

Pinganillorik gabe entrenatzailearen papera asko jaisten da, eta talde baten barnean pertsona garrantzitsuena da. Segurtasunarentzat eta estrategiarentzat oso baliagarria den elementua da. Jendeak esan ohi du espektakuloa murrizten duela, txirrindularia kotxetik eramaten dutela esanez. Pinganillorik gabe talde lana eta taktikak galdu eginen lirateke, hala ere, nire aburuz,  ez doa tradizioaren aurka. Eboluzio baten parte da, ez gehiago ez gutxiago.

Zaila egiten zaizu txirrindularitza familiarekin uztartzea?

Nik, bereziki, etxetik urrun egotea gaizki eramaten dut. Familia giroan eta etxe giroan egoten den pertsona naiz, eta hiru asteko itzulietan gaizki pasatzen dut emaztea eta semea ikusi gabe. Zortea daukagu gaur egungo aurrerapen teknologikoek kontaktua errazago mantendu dezakegula . Adibidez, nik Skype programa erabili ohi dut familia ikusi ahal izateko. Egunero saiatzen nahiz familiarekin kontaktua mantentzen eta asko pozten nau etxetik urrun hainbeste denbora ematen dudanean. Familia gertuko lasterketetara mugitzen da, eta Tour-era ere joan izan dira.

UCI-k egiten duen txirrindularien gaineko kontrola.

Adams sistema erabili ohi dugu. Sistema honetan txirrindulari bakoitza egunero zehaztu behar dio UCI-ri ordu oso batean non egongo den. Nik adibidez, goizeko 7;00-8:00 du hartua ordua, eta kontrol bat pasatzera etorri daitezke nire etxera. Oporretan nagoela soilik lekua aldatu behar izaten dut, interneten sartu eta oporretan nagoen hotela ezarri eta listo. Gauzak asko aldatu dira baina Armstrong juzgatzeko moduak ez. Aldaketa handiak eman dira txirrindularitzan, baina ematen du jendea ez dela horien jakitun.

Etxeko esprinterra

Pablo Urtasun 32 urteko txirrindulari urdiaindarra da, Euskaltel- Euskadi talde profesionalekoa zehazki. Berak adierazi duen bezala ez da goi mailako txirrindularia, bere helburua taldeari laguntzea izaten delarik, noizbehinka etaparen bat irabazteko aukera sortzen zaiolarik. Zenbait garaipen  ditu profesionaletan, eta esanguratsuenak Errioxako itzulian eta Britainia Handia lorturiko etapak izanen lirateke. 

Tour-ean eta Espainiako itzulian lehiatu ondoren aurtengo denboraldia Giroan bere lider izango den Samuel Sanchez-i laguntzera zuzendu du, etaparen bat lehiatzeko aukera espero duelarik.  Euskal zale askok esprinter papera ezarri badiote ere, berak ez du bere burua horrela ikusten. Lehiakorra eta burugogorra izateaz gain potentea ere bada, baina esprinterra soilik etxera itzultzeko orduan dugu nafarra. Asko bota ohi ditu faltan etxekoak, eta etxera itzultzeko irrikatan egon ohi da lasterketen ondoren.  

Oso gazte bazen ere txirrindularitzan murgildu zenean, bere etorkizuneko planak txirrindularitzaren urte asko jarraitzea dira, betiere bere familiarekin egotea ahalbidetzen dion bitartean. Euskaltel-Euskadiko esprinterra agian ez, baina etxeko esprinterra bada urdiaindarra.

Iñaki Berastegi

Play offa sutan

7 jardunaldiren faltan sutan dago 2.B mailako 2. Taldeko goialdea. Lehen postuan Alaves nahiko tinko dabil. Azken jardunaldi honetan 4-1 gailendu zitzaion Amorebietari Mendizorrotzan. Urtean 0-1 bat jaso eta gero irabazi duten lehen partida izan zen larunbatekoa. Garaipen honekin 67. puntua lortu eta errekor berri bat ezarri zuen: 20 taldeko liga batean puntu gehien lortu duten denboraldia izan da hau.

Eibarrek ireki zuen jardunaldia pasa den asteazkenean Osasuna Promesasen aurka. 1-0 irabazi eta probisionalki bigarren postuan sailkatu ziren 59 punturekin, Bilbao Athleticen aurretik. Baina Bilbao Athleticek ere bere norgehiagoka nahiko erraz atera zuen aurrera: 3-1 irabazi zion Zaragoza Bri. Garaipen honekin katxorroak bigarren postua berreskuratu eta liderretik 6 puntura jarraitzera lortu zuten. Lleida eta Barakaldoren artekoa katalanen alde dekantatu zen, eta Amorebietarekin 52 puntura berdinduta geratu ziren, play offen atarian. Aldiz Barakaldok 4. postuan sartzeko aukera bikain hori galdu zuen eta seigarren postura jaitsi zen.

Real Unionek goiko taldeen arteko norgehiagoka hauek aprobetxatuz play off postuetara hurbiltzeko parada zeukan baina ez du aprobetxatu. Sestaoren aurkako berdinketak sei puntura utzi du oraindik ere. Baina adi hurrengo bi jardunaldiei: Amorebietaren eta Lleidaren aurka jokatuko du (4a eta 5a). Bi partidu hauek aurrera ateratzeko gai badira, bete-betean sartuko lirateke borrokan, baina galtzekotan, aukera guztiak galduko lituzkete.

Beraz, badirudi lau taldek borrokatuko dutela play offerako azken txartela. Goitik, Alavesentzat 6 puntu horiek nahikoa izango direla badirudi, baina adi egon behar da: maiatzaren hasieran Bilbao Athleticen aurka jokatu beharko du (San Mamesen, agian). Partidu honetara errenta honekin ailegatu eta irabazten badu, lehen postua matematikoki sinatuko luke.

Oier Bravo

@Oier_Bravo 

Etorkizuneko selekzioa

Aste honetan munduko selekzio guztiak 2014ko Munduko txapelketara sailkatzeko partidak jokatuko dituzte. Gaur egun,  faborito nagusiak España, Brasil, Argentina, Alemania eta Italia izan daitezke, baina azken aldian beste selekzio bat indarra hartzen ari da, Belgikakoa hain zuzen ere.

Belgikako selekzioa historikoki ez da indartsuenetarikoa izan. Beraien lorpen garrantzitsuena 1920ko Joko Olinpikoetan datza, Amberesen (Belgikan) ospatu ziren eta urrezko domina lortu zuten. Hamaika aldiz hartu dute parte Munduko txapelketan eta beraien posturik onena 1986ean Mexikon ospatu zen txapelketan lortu zuten. Bertan 4. postuan amaitu zuten, final erdietan Maradonaren Argentinaren aurka galdu eta gero. 1972an belgikarrek Europako txapelketa antolatu zuten eta beraien emaitzarik hoberena lortu zuten 3. postuan amaituz eta besteak beste, Italia eta Portugaleko selekzioak kanporatuz. Gainera, azken urte hauetan ez ziren 2010eko Munduko txapelketara eta 2012ko Europako txapelketara sailkatu. Hau ikusita arraroa dirudi 2014ko Munduko txapelketan itxura ona ematea, baina talde oso ona eta gaztea daukate. Esaterako, Mundialera sailkatzeko multzoan lehen postuan daude 10 punturekin, Kroaziarekin berdinduta.

Taldeko jokalariak aztertzen baditugu, orainaldi eta etorkizuneko jokalari oso garrantzitsuak daudela ohartuko gara. Atezain lanetan, Atletico de Madriden jokatzen duen Thibaut Courtois dago. 20 urteko atezaina ezinbestekoa da "Cholo" Simeoneren hamaikakoetan eta aurtengo denboraldian Zamora Saria irabazteko hautagai nagusiena da, 22 gol besterik ez baititu jaso 27 partidutan, hau da, 0.81eko koefizientea dauka. Atzealdean, jokalari gazte baina esperientziadunak dituzte, adbidez, Manchester Cityko Vincent Kompany, Arsenaleko Thomas Vermaelen edota Tottenhameko Jan Vertonghen. Honez gain, Bayern Municheko Van Buyten eta Ajaxeko Alderweireld gaztea ere deialdian ikusi ohi ditugu. Erdilarietan ere kalitate handiko jokalariak daude. Zeniteko Witsel, Oportoko Defour, Tottenhameko Dembele, Evertoneko Fellaini, eta talde honetako izar nagusiena, Chelseako Eden Hazard. Hauez gain, Kevin De Bruyne eta Mertens ere oso jokalari garrantzitsuak dira selekzio honetan. Golak sartzea aurrelarien kontuak dira, baina talde honetako erdilariak ere oso adituak dira lan horretan. Dagoeneko, Fellainik eta Hazardek 11 eta 8 gol sartu dituzte Ingalaterrako ligan. Hala ere, lan hori bi gazteren esku dago, Aston Villako Benteke eta West Bromwicheko Lukaku dira talde gazte eta indartsu honetako aurrelari nagusiak. Bakoitzak 13 gol sartu ditu oraingoz Premier Leaguean. Hemen aipatu ditugun jokalarien bataz besteko adina 24 urtekoa besterik ez da eta , gainera, Van Buytenek 35 urte dituela kontuan hartu beharra dago.

Hau guztia ikusita, talde gazte honek sekulako etorkizuna daukala esan dezakegu. Hain gazteak direnez esperientzia falta zaie txapelketa hauetan, baina daukaten kalitatearekin edozeini garaitzeko gai dira. 2014ean ikusiko dugu noraino heldu daiteken Belgikako selekzioa.

Jon Gaztelumendi

Radiografia: Matija Nastasic, etorkizun oparoko serbiarra

Azkartasunak, teknika bikaina eta kokatzeko duen erraztasunak etorkizun bikaineko atzelari baten aurrean gaudela adierazten digute.  Gaztea den arren, Manchester City eta Serbiako taldean ezinbesteko jokalaria bilakatu zaigu Valjevokoa. Neven Subotic-ekin selekzioan eta Lescott edo Kompanyrekin Manchesterren ikusteko aukera izango dugu urte askotan zehar. 15 milioi euro ordaindu zituen talde ingelesak 19 urteko jokalari honengatik eta aho bete hortz utzi ditu Citizen guztiak. Matija Nastasic da gure protagonista.

Belgradoko Partizanen hasi zuen bere ibilbidea 2010 ean, baina urte berean Serbiako Teleoptik taldera joan zen utzita, bere esperientza faltak  bultzatuta. Nahiz eta gaztea izan, atzelari serbiarrak jokalari onaren habilezia erakutsi ohi zuen, eta Teleoptik taldean maila oso erakutsi zuen. Maila hori dela eta talde askorekin eralazionatu izan zen joakalaria eta Partizanera bueltatu ostean Italiara bidaiatu zuen, Fiorentina taldearekin sinatzeko. Artemio Franchi futbol zelaian erakutsi zuen ber nortasuna Nastasic gazteak eta 18 urterekin 29 norgehiagoka jokatu zituen Calcion, horietako 25 hasierako taldean izanda. Oso marka ona da 18 urteko gazte batentzat, are gehiago atzelaria izanda, non entrenatzaileek askotan nahiago duten esperientzia handiko jokalari bat zelairatu.Kasu hau ezberdina izan zen; Serbiarrak izugarrizko maila erakutsi zuen eta baloia luze ateratzeko habilezia bere marka bezala ezarriz.

Erakutsitako mailak Serbiako selekzioko ateak iriki zizkion gazteari, non Borussia Dortmund-eko Neven Subotic izango zuen bikote atzelari lanetan. Maila ona erakutsi zuen selekzioan eta bertakoek diotenez urte askotarako atzelari bikotea lortu omen du Serbiak. Etorkizunean are atzealde hobea izango dutenaren esperantza duten serbiarrek, nahiz eta Subotic-ek bere maila hoberena iristear dagoen, Nastasic-ek hasi baino ez du egin bere ibilbidea.

Kolo Toure, Kompany,Zabaleta,Richards, Kolarov, Clichy, Lescott edo Maicon bezalako atzelari mordoa izanagatik ere Nastasic sinatzea erabaki zuen talde ingelesak, Roberto Mancini entrenatzaileak espreski eskatuta. 15,2 milioi euro eta Savic atzelari serbiarraren truk etorri zen Matija Nastasic ingalaterra euritsura.

Aulkitik ezinbesteko bialakatzera


Manchester City bezalako talde batean ezinbesteko bilakatzea oso zaila da. Are gehiago azken urteetan mantendu dituen jokalarien maila kontuan hartuta. Baina egoera horrek ez zuen kokildu Valejevoko gaztea, Ingalaterran eta puntako talde batean bere habileziak erakusteko amorraturik baietzegoen. Kompany eta Lescott izan ohi ziren hasiera batean Citizen-en atzelariak, baina pixkanaka pixkanaka Lescotti lekua jan dio Nastasic-ek, maila bikaina erakutsi baitu jokatu duen momentuetan. Nahiz eta ez den City-ren denboraldi onena, bigarren postuan aurkitzen da United-etik 18 puntura, serbiarrak bere maila erakusten ari da Kompany kapitainaren aldamenean. Hainbeste puntako jokalari dtuen talde bat kudeatzea zaila da, 19 urterekin horrelako talde batean ezinbesteko bilakatzea zaila den moduan. Nastasic-ek lortu du bere entrenatzailea maitemintzea eta ez dirudi Joleon Lescott gai izango denik bere lekua berreskuratzeko.

Kompanygandik eta ingalaterrako ligatik asko ikasi dezake 19 urteko serbiarrak , eta aditu askoen uste hurrengo denboraldietan munduko atzelari onenen artean egongo omen da. Cityk eta  Serbiako selekzioak asko espero dute Matija Nastasic-etik eta gaztea mundu guztia txunditzeko prest dago.


Iñaki Berastegi

Montanier, larritasunetik ametsera

Philippe Montanierren patua futbolarekin lotuta dago, antza. Iraganean, atezain lanetan jardun zuen hainbat futbol taldetan, besteak beste, FC Girondins de Burdeos, Olympique de Marsella eta  Toulouse FCen. Baina 2005. urtean, kirolari profesional izateari uzteko erabakia hartu zuen. Hala ere, ez zuen inongo dibortziorik sinatu "futbolaren unibertsoarekin", 2006an ibilbide berri bat ekin baitzuen, oraingoan, entrenatzaile gisa.

Philippe Montanierrek Frantzian eman zituen ibilbide berriko lehen pausoak. Bertan, Tolouse FCren bigarren entrenatzaile lanetan jardun zuen, Robert Nouzaret gidariaren kopilotua zen. Honen ostean, beste hainbat talde frantsesetan aritu izan da entrenatzaile edota  laguntzaile lanetan. Hala ere, ezin daiteke aipatu gabe utzi US Boulogne taldearen "bolantea" zuenean eginiko miraria. Bost urteren buruan, erregional mailatik Frantziako Lehen Mailara bideratu baitzuen talde frantsesa Montanierrek. 

Frantziako errepideak zeharkatu ostean, Euskal Herrira iritsi zen entrenatzaile frantsesa. 2011-2012 denboraldian Errealeko entrenatzaile bilakatu zen. Ordutik, etengabeko proiekzioa bizi izan du talde gipuzkoarrak. 

Hasiera batean, Errealaren estrategia total irauli zuen Montanierrek,harrobia, fitxaketen aurretik jarri baitzuen. Honela, kritika negatibo askoren diana bilakatu zen, errealzaleak ez baitzeuden sistema berri honetara egokituta. Gipuzkoa ez zegoen "figurak" erosi baino, sortu egiten zituen fabrikaren funtzionamendu iraultzailera ohituta. Betidanik esan izan da Errealak etxeko taldea duela, harribitxiz osaturiko harrobitik sortutakoa. Hala ere, urte batzuk lehenago lorturiko famak ideia tradizional hau jokoz kanpo utzi zuen. 

Futbol talde batzuetan, harrobiko kide izatea,  zulo batean gatibu egotea bezala da. Zulo guztiek dute irteera, baina, batzuetan ezin izaten gara zulotik irten. Honek, inpotentzia sortzen du gure barnean eta honen aurrean, beste irteera bat eraikitzen saiatzen gara, futbolarien kasuan, beste talde batengana bideratuko dituzten irteerak. Hala ere, hau ez da gaurko Errealaren kasua, honen errudun nagusia Philippe Montanier delarik. Entrenatzaile frantsesak eskailerak eraiki zituen zuloan. Orain, Errealeko harrobiak  gertuago ikus dezake irteera eta kasu batzuetan, gatibu izateari utzi edo utziko dioten jokalariak izango dira. Hau da Iñigo Martinez edo Ruben Pardo "Zubietako harribitxien"  kasua. 

Metodo berritzaile honek ez zituen berehalako fruituak eman. Lehen urtean, Errealak zailtasun ugari izan zituen Lehen Mailako futbol talde izaten jarraitzeko. Hala ere, entrenatzaile frantsesak ez zuen pazientzia eta esperantzarik galdu, modu honetan, BBVA Ligako igogailua aurkitu eta egun, bertan darama talde gipuzkoarra, behetik gora, balazta aurkitu ezinean.

Philippe Montanierrek larritasunetik ametsera bideratu du talde gipuzkoarra. Errealitatetik ametsera; edo, hau al da Errealaren errealitatea? Beharbada, aurreko urteetan izandako une txarrak amets gaiztoak izango ziren. Beno, ziurtasunez esan daiteken gauza bakarra, Montanier  "amets errealaren" errudun nagusi dela da.

Iker Oñate

@Iker_Onate