"Batzutan bidez nahastu naiz, baina madarikatzea alferrikakoa dela ikasi dut; hankasartzea onartu eta galdutako denbora lasterketan berreskuratu beharko dut"
Bere esaldi horrek deskribatzen du Kilian Jornet (Sabadell, Katalunia, 1987). Lehiakorra guztiaren gainetik, hontara destinatua dagoela esan daiteke. Alta, destinatua egoteak ez du ezertarako balio gero egiten ez bada. Aita mendiko gida eta Cap de Rec mendiko babeslekuko zaindaria eta ama mendi-kiroletako irakaslea eta Kataluniako Eski Teknifikazio Zentruko burua ditu mendiaren inguruan hazi eta hezitako mutil honek, eta arreba gaztea ere mendi-eskiko espainiar selekzioko parte du. Beraz, ez da harritzekoa bera eta mendia lotzen dituen maitasun istorioa. Oso gazterik hasi zen gurasoen pausoak jarraitzen: hiru urte zituenean igo zuen bere lehen hirumilakoa: Aran bailaran aurkitzen den Tuc de Moliéres ezaguna. Orduztik ez da gelditu: bost urterekin Aneto, Pirinioetako mendirik garaiena igo zuen, seirekin Alpeetako Breithorn entzutetsua eta 10 urterako Pirinioetako zeharkaldi gogorra burutua zuen. Azkenaldi honetan, ordea, gehien igotzen duena podiumetako lehen postura igotzeko egon ohi den koxkatxoa da.
Emozioen laguna, sentipenei garrantzia gehiago ematen dio garaipenei baino. Bere ustetan, "hemendik 40 urtera ez naiz gogoratuko irabazi izanaz, lasterketan izan nituen sentipenez baizik". Guztia probatu du, baina ez da inon mendian bezain gustura sentitzen. Haitzetan maisua da ibiltzen, ahuntza dirudi. Eguzkitako betaurrekodun ahuntza.
Modalitate asko probatu ditu kataluniarrak, baina bi ditu gustukoen: mendiko eskia eta mendi lasterketak. Azken horretan izen handia hartu du mundu mailan, eta ez da gutxiagorako, emaitza ikaragarriak lortua delako. Besteak beste, Munduko Kopan urrea bereganatua du zenbaitetan, UltraTrail gogorrenetan ere garaitu da eta Skyrunning izenekoetan ere garaipen loriatsuak lortutakoa da. Azken modalitate horretan eman du zeresanik Euskal Herrian, Zegama-Aizkorri mendi maratoi ezagun bezain gogorra bost aldiz irabazi baitu.
Garaikurrak larri sartuko zaizkio etxean dagoeneko, baina hala ere egin beharko du tokirik oraindik ere, 25 urte bakarrik izateaz gain ez dirudielako haitzetatik erortzeko arriskurik duenik eta ez baitu jarraituko dionik oraingoz. Norbait egongo balitza, ordea, izerdia franko bota beharko luke Kiliani irabazteko. Halakoa baita bera, lehiakorra. Lehiakorra eta ameslaria.
Jon Ander
No hay comentarios:
Publicar un comentario